Een levendige sfeer die ondanks de stilte goed te voelen was.
Ik kijk naar rechts en zie hoe twee jongens lachend van hun skippybal vallen. Ja inderdaad, ook als ze vallen lachen ze. Links van mij zie ik hoe jongeren zo precies mogelijk hun naam schrijven op een boekenlegger die ze zelf ontwerpen. Gezucht. Weer heeft dat meisje een verkeerde lijn getrokken. Maak je niet druk, probeer het nog een keer. Alsof ze mij hoort pakt ze een nieuw vel en begint ze te tekenen. Ik loop verder en zie hoe striptekenaars een personage toveren uit het blad. Voor ze liggen stapels boeken. ‘Lees ze voor je lijst’ staat er in dikgedrukte letters. Ik vraag om de prijs. ‘20 euro, het is een goed boek’, zegt hij dan. ‘Is dat uw laatste prijs?’, vraag ik dan. Hij twijfelt. Na een stilte zegt hij dan: ‘Vooruit voor 17 euro mag hij ook weg’. Ik glimlach en haal mijn pinpas tevoorschijn. Ook hij lacht nu.
Het is 10:30 en het volgende programma begint. Alhoewel het 3 minuten geleden aanvankelijk rustig was in de gangen – logisch, de zalen waren vol – beginnen de eerste menigtes op te doemen. Het gefluister gaat over in gepraat, gelach … en uiteindelijk geschreeuw. De deuren van de zalen gaan open en de mensen stromen naar binnen. ‘Hoe vond je het?’, hoor ik wel tien keer om me heen. ‘leuk’, ‘wel goed’, ‘fascinerend’ en ‘lachen’ hoor ik het vaakst. Iets negatiefs gehoord? Nee. Voor het eerst hoor ik alleen positieve dingen om me heen.
Sfeer in Van Beuningen zaal 12:05-13:50 (Film: Ventoux)
Wielrenners, wielrenners en nog eens wielrenners. Het eerste wat je opvalt wanneer je de rustige, donkere zaal binnenkomt en een scherm voor je ziet. Bij sommige scènes ongemakkelijk gegniffel, bij andere weer uitbundig gelach. Er werd vooral verbaasd gereageerd op een stuk waarin de titel werd verklaard. Overal was ‘ooh’ te horen, maar toch was het het geknik dat opviel.
Er werd hardop gelachen bij de volgende uitspraak van een personage: ‘Je hebt misschien van anderen het werk gestolen, maar voor ons is het nieuw’, waarin er werd gerefereerd naar een wetenschapper die fraude had gepleegd. Natuurlijk riep een docent in de zaal: ‘Ja jongens, zo zie je maar hoe belangrijk bronvermelding is!’. Kortom, een levendige sfeer die ondanks de stilte goed te voelen was.
Eigen mening over Dag van de Literatuur
Het was nogal erg chaotisch, maar drukte geeft vaak ook een vrolijke uitstraling. De schrijvers liepen door de gangen alsof ze niet bijzonderder waren dan de rest. Niet alsof hún boeken over de toonbank heen gingen. Nee, schrijver of lezer: iedereen was vandaag één.
