Lezen schrijvers hun boeken terug?
Op de Dag van de Literatuur 2023 heb ik aan een aantal auteurs mijn favoriete vraag gesteld, namelijk of ze hun eigen boeken teruglezen. Uiteindelijk is mijn sample size niet heel groot geworden, met twee poëzieschrijvers en drie fictieschrijvers. Maar eerst een klein stukje over de sfeer (lees: een excuus om een vreemd spel te delen).
Sfeer en ruimte
De sfeer is erg druk, zoals je zou verwachten van een literair festival. Er waren zeker genoeg dingen te doen, maar alsnog bij alle schrijvers waarvan je de naam herkent een rij van hier tot aan Rome. Wat ik zelf het opvallendst vond in het gebouw was een ‘voetbowlbaan’ (althans, zo noem ik het).
Schrijvers die hun boeken niet teruglezen
Over het algemeen, op basis van een zeer gelimiteerde dataset, lijkt het zo te zijn dat de fictieschrijvers hun boeken niet teruglezen, maar poëzieschrijvers wel.
De fictieschrijvers lezen hun werk meestal niet terug omdat ze het interessanter vinden om andermans werk te lezen. Wat ik dus apart vind, is dat zij de boeken van andere mensen wél herlezen. Nu zou ik mijn eigen oude werken (inclusief dit) ook niet teruglezen, maar het klinkt erg dubbel.
Wat betreft invloed van schrijversvrienden op schrijfstijl zijn ook de dichters weer het complete tegenovergestelde van de fictieschrijvers. De fictieschrijvers hadden, net zoals de dichters, veel schrijversvrienden gemaakt, maar deze hebben in principe volgens hen geen invloed op hun werk gehad. De dichters daarentegen, vertelde enthousiast over hoe hun vrienden invloed hadden op hun dichtwerk.
Mijn vragen waren vandaag beantwoord zoals ik had verwacht, maar uitgevraagd ben ik zeker nog niet. Ik kan niet wachten tot mijn volgende mogelijkheid om meer data te verzamelen over een van mijn favoriete onderwerpen.
Gesprek met Ronald Giphart
Met Ronald Giphart heb ik het gehad over het belang van en de ervaring van het schrijversbezoek. Hij heeft mij verteld hoe belangrijk hij schrijversbezoeken vindt voor de leerlingen van nu. ‘Vroeger’, vertelde Giphart, ‘werden leerlingen “weggejaagd” met literatuur tijdens schrijversbezoeken.’ Nu vindt hij ze interessanter, want er wordt inhoudelijker op de boeken ingegaan.
Zijn reactie, nadat het woord fanfiction uit mijn mond kwam, was eigenlijk precies wat ik had verwacht: “prachtig”.
Gesprek met Jaap Robben
Nadat het woord fanfiction opnieuw mijn mond verliet, kreeg ik een lege blik en de vraag “wat is dat?”. Ik heb Jaap Robben een papiertje met “ArchiveOfOurOwn” (een online open source-opslagplaats voor fanfictie, red.) gegeven. Ik hoop dat hij over de smut heen zal lezen… of ervan zal genieten, dat maakt mij niet heel veel uit.
Robben vertelde me over het feit dat hij soms boeken aangeraden krijgt op basis van zijn schrijfwerk. Hij zei dat hier soms ‘erg depressieve’ boeken tussen zitten – niet per se zijn smaak is.
Razende Dag van de Literatuur-reporters
De Dag van de Literatuur is voor jongeren uniek vanwege het indrukwekkende programma, waar voor ieder wat wils is, en met name vanwege de participatie van leerlingen in het programma. Zo gingen acht jongeren tijdens de dag aan de slag als verslaggevers, waarbij zij in gesprek gingen met auteurs en schreven over opvallende gebeurtenissen.
Dit verslag is geschreven door Amon, een van de acht razende Dag van de Literatuur-reporters.
